Ik kan ze aan de kant van de kast aaien met de handschoen. Dus geen blaas-en aanvaltaferelen meer. Als ik ermee ophoud, komt ze kijken waar die hand nu blijft. Ik aai ze verder, tot ze plots even vergeet dat ze eigenlijk achter de kast moet blijven, en ze snel een toertje door de keuken doet om aan de ander kant van de kast weer te gaan schuilen. Spinnen doet ze nog steeds als de beste, ook al is de aaisessie al lang voorbij. Een ronkende keukenkast.
The number 42 also happens to be the ASCII code for the asterisk ‘*’ which is a wildcard character indicating any number of characters or even an empty string in programming. This could be interpreted as the answer ‘anything you want it to be’. [18]
Naar Zomergem deze keer. En dan kom je op den buiten al eens ergens. Waar het schoon is, en de baan in de avondgloed oranje kleurt. Zoals hier in Zwagershulle, een gehucht bij Bellem tussen Zomergem en Aalter. Als inwijkeling zonder auto leer je op deze manier de randgemeenten van Gent wel kennen.
Zwagershulle
Een registratie met de Strava app wordt standaard automatisch gepauzeerd wanneer je stil staat. Dit kun je in de instellingen aanpassen. Dan moet je er wel op vertrouwen dat de registratie, bijvoorbeeld na het nemen van een aantal foto’s, ook weer automatisch start. Deze keer deed Strava dit dus niet en volgde de finish na de foto.
Atlas, the hulking humanoid robot from Boston Dynamics, now does backflips. I’ll repeat that. It’s a hulking humanoid that does backflips.
(…)
“To be clear: Humanoids aren’t supposed to be able to do this. It’s extremely difficult to make a bipedal robot that can move effectively, much less kick off a tumbling routine.”
Op de tentoonstelling Hello, Robot in het Design Museum te Gent is de échte robot R2-D2 uit Star Wars te zien. Het is een origineel model dat in twee films is gebruikt. Zo was de romp in de allereerste Star wars-film A New Hope te zien en de benen en het hoofd in The empire strikes back. De robot behoort tot de privécollectie van regisseur George Lucas en wordt één van de hoogtepunten van zijn eigen museum in Los Angeles. Lucas investeert daar meer dan een miljard dollar in. R2-D2 zelf is ook een pak geld waard. De robot zou zijn verzekerd voor 2 miljoen dollar. Onlangs werd een R2-D2 voor 2,76 miljoen dollar geveild.
Ik had me ondertussen een bel (met rekker omwille van het oversized stuur) en zadeltasje als extra fietsgear aangeschaft.
De rit viel op Strava deze keer jammer genoeg uiteen in twee delen. Ik had OsmAnd op een oude Samsung smartphone gezet, om de navigatie en de registratie op te splitsen: de navigatie vooraan op het stuur met het oude toestel en de Strava-registratie door de gebruikelijke Oneplus 3. Dat gaf het voordeel dat ik in het totaal over meer batterijtijd beschikte, en dat ik bij het nemen van foto’s onderweg de Oneplus die het beste foto’s trekt niet uit en in het hoesje op het stuur moest prutsen.
Ik stak de Oneplus met de tracking achteraan in mijn truitje, en hield die dus niet continu, en zelfs niet regelmatig in de gaten. Thuis aangekomen bleek de app dan ook halfweg gecrashed te zijn.
In tegenstelling tot Runkeeper, kun je een bestaande registratie in Strava niet corrigeren of aanvullen. Wat wel lukt is om een tracking in te korten (Crop/Inkorten), wanneer die vanaf een bepaald punt in de fout is gegaan. Om het aantal gereden kilometers correct bij te houden, kun je manueel een extra registratie toevoegen met het aantal kilometers die je zonder automatische registratie hebt gereden.
Gezien Strava het delen van routes op een webpagina niet aanbiedt, neem ik de de volledige route, via een tooltje hieronder op. (View on Strava geeft een foute link, dit is de goeie.)
Geposeer met een beer
De beer in Zomergem was, leerde ik achteraf, van kunstenaar Jan Desmarets, oorspronkelijk van Ieper. Rond kilometer 50 ging de route heen en terug langs het kanaal Gent-Brugge (Hammestraat).
Wat ik tijdens de eerste proefrit het meest miste, was goede handsfree fietsnavigatie. Als je pas begint grotere afstanden te fietsen, niet vertrouwd bent met de streek, niet continu over een scherm wil wrijven, en dus vooral wil genieten van het rijden, is dat eigenlijk onmisbaar. Naast de site van Garmin, vond ik via Jeroen uit Mol hoe je van een android telefoon een poor man’s cycling gps kon maken met behulp van navigatie app OsmAnd en Dropsync. Ik voerde het uit op de Oneplus3 waar ik tegenwoordig alles, en dus ook de Strava tracking mee doe. Maar in principe zou het ook met een oude telefoon zonder SIM-kaart moeten lukken, want de kaarten staan bij OsmAnd offline. Via Dropbox en Dropsync (of rechtstreeks, via Airdroid) plaats je de routes in .gpx formaat vanuit Strava (of ergens anders) in OsmAnd.
Ik merkte dat het aanpassen van overgezette routes op Strava toch beter gaat als je ze toch niet via de moersleutel overzet, maar omzet via GPX to Route van Strava Labs. Je beschikt dan over meer routepunten die je kunt verplaatsen, maar vooral: bij het wijzigen houden die routepunten de rest van de route zoals ze is.
Bij een overzet van een opgenomen activiteit naar een route binnen Strava zelf, heb je die routepunten niet en schiet de route bij een wijziging plots alle windrichtingen uit.
Ik had een photo opportunity bij het binnen rijden van Bellem laten schieten de vorige keer, en zat er niet mee in die rit een tweede keer te doen, dus werd het opnieuw Drongen-Vinderhoute-Bellem (!) -Landegem.
Wel weer veel wind in de (pijnlijke) oren, dus wordt het zeker met muts of hoofdband de volgende keer. En korte bochtjes en spurtjes recht op de trappers tussendoor, daar is nog oefening voor nodig.
Foto’s nemen in Bellem
De OsmAnd app liet echt toe meer rond te kijken tijdens het fietsen en meer te genieten van het fietsen zelf. Gewoon een blik op de blauwe pijl en de blauwe route was voldoende om te zien of je nog op de juiste weg zat. En op het kadertje linksboven zag je wat er aan bochtenwerk nog aan zat te komen. De kaart draaide wel niet altijd onmiddellijk mee, en floepte soms eens een andere richting uit, maar veel last had ik er niet van. Ik was op de Strava app de richtingloze bol op een wit canvas gewend. (Ondertussen vond ik dat je de Kaartoriëntatie kunt instellen. Het stond op niet roteren (noorden boven))
Bovendien had ik nu ook een zicht op de afstand, tijdstip van aankomst (werd wel vaak wel overschat), en de snelheid.
3% batterij
Op het einde werd het nog even spannend omdat een ganse rit met fietsnavigatie via OsmAnd met (aangepaste) helderheid wel batterij blijkt te slurpen. Gezien ik niet wist wat Strava doet bij een uitval* (bij Runkeeper verlies je je registratie) ging de navigatie uit, de smartphone op zak en stak ik op de Drongensesteenweg toch nog een tandje bij.
Dat zou er bij de vorige rit niet meer in gezeten hebben.
Zélfs met een ambetant snotneusje kon ik de kans om hem in te rijden gewoon niet laten liggen. Maar waarheen, en hoever voor een allereerste rit? Eerste idee was langs de Brugse Vaart naar Aalter en terug. Geen routeplanning op voorhand en rechte stukken waar je goed op kunt doortrekken, maar: gewoon heen en terug is nu niet de meest boeiende rit.
Ik keek eens bij de dames van Madame Vélo of er geen toertje was, en of ik die naar de Routebouwer van Strava kon overbrengen. En dat lukt wonderwel. Terwijl je de gewenste rit op het scherm hebt staan klik je op de moersleutel (Acties) en Route creëren en Strava zet de rit bij je eigen routes. Je kan die vervolgens aanpassen, zoals bv. de start en het einde van je rit.
Tot de fi’zi;k schoenen binnen zijn, rij ik voorlopig met de combo gewone pedaal/klikpedaal, en dus ook nog met gewone sportschoenen.
Als je op het pijltje in de Strava-app klikt om je rit te tracken, kun je een route kiezen. Dus koos ik de pas gekopieerde en aangepaste route. Om te voorkomen dat je scherm ondertussen dimt, of erger nog, vergrendelt, kun je dit via de Instellingen tijdens je rit voorkomen. In het begin had ik de indruk dat de kaart mee bewoog met m’n locatie, maar dit bleek verloren te gaan. Dat ik in het begin flink verkeerd ben gereden zit er misschien voor iets tussen. Dus moest ik de ganse rit op mijn schermpje swipen om mijn locatie op de blauwdruk van de route te blijven zien.
Mijn verdere ervaringen met de app waren niet super. Het scherm dimde toch, het kaartje nam niet de juiste oriëntatie aan, en in kaartmodus heb je geen zicht op de stats (duur, afstand, snelheid…). Wil je dit wel, dan zit je voortdurend te switchen tussen kaart en stats. En gezien de staat van de boerenwegels en andere recreanten en tegenliggers moet je toch ook de baan een beetje in de gaten houden.
Om tegelijk te zien hoe snel en waar ik rij (en moet rijden, de zg. turn-by-turn navigation) ga ik waarschijnlijk in de beurs moeten tasten. Jammer dat Strava deze via de app niet aanbiedt, ook niet in de premium versie.
Wat ik wel tof vond waren de segmenten. Dit zijn korte stukjes van de route die Strava kent, tijdens het rijden aankondigt en vervolgens de doorlooptijd van toont. Dit moedigt aan om eens harder op die pedalen te trappen.
Ik had vocht tekort. Eén drinkbus is echt onvoldoende voor een rit van 60 km in 24°C. Bij thuiskomst moest die vochtbalans zo snel mogelijk hersteld.
Ik rij me met die harde tubes (nu nog) volledig vast in een kasseistrook. Het was maar een stukje van een twintigtal meter (verkeerd gereden, weeral), maar na even keihard dokkeren stond ik gewoon stil.
Veel wind ook in de oren, met het opkomen van hoofdpijn tijdens het rijden in open veld. Stukjes papieren zakdoek voor de snotneus werden oorpropjes. De snotneus werd zoals vader me vroeger geleerd had (‘gelik de koereurs’) tijdesn het rijden zonder zakdoekjes verholpen.
Het omhoog en omlaag schakelen van de versnellingen is een plezier. Maar het en danseuse rijden is nog niet helemaal met het volste vertrouwen.
Het binnenrijden in Bellem is, moest ik voet aan de grond gezet hebben, echt een foto waard. Een laan met bomen, die met het bladerdek een tunnel vormt. Super sfeervol zoals vriendin G. het zeker zou noemen.
De herfstkleuren van de bomen langs de Ringvaart mochten nog zo goed tot hun recht komen (ook hier: volgende keer foto), op een bepaald moment was het aan Zwijnaarde tijd om de snelste route naar huis te nemen. De spieren gaven het op, en de jus was uit de kuiten. Het was en bleek achteraf meer dan genoeg voor een eerste rit.
The number 42 also happens to be the ASCII code for the asterisk ‘*’ which is a 
