Vijf
Humane AI pin
De Humane Ai Pin.
Is dit de stap na de smartphone, die -geef toe- vaak onhandig is, of in de weg zit? De interface van de toekomst? Méér dan, of naast de glasplaat? Of net (weer) niet?*
Met twee leggen ze van hu.ma.ne in de video hieronder op het hoofdkwartier in San Francisco uit hoe “het slimme blokje” werkt en wat het doet. Een demo om eens op het gemak te bekijken (en te laten bezinken).
Update 15/4/24: De reviews voor de Humane AI zijn vernietigend. Marques Brownlee, aka MKBHD, noemt het het slechtste nieuwe product dat hij ooit heeft gereviewed. In Fast Company wordt de lancering vergeleken met deze van de Magic Link van General Magic in de jaren ’90. Ook door voormalig Apple medewerkers, ook de interface van de toekomst. De documentaire General Magic, met de tijdsgeest van toen, is zeker het bekijken waard.
Update 30/5/24: De geruchten gaan dat Humane AI te koop staat. Na de introductie van de Rabbit R1 die de verwachtingen ook niet inlost (@Coffeezilla op YouTube), zijn de ogen gericht op Iyo die met de Iyo One oordopjes wel het AI gadget wil worden dat in de praktijk slaagt.
Commodore 64c
Anderen kregen een fiets, maar ik kreeg een Commodore 64 voor mijn plechtige communie in 1987. Niet de eerste versie, de iconische breadbin, maar de tweede opvolger, de Commodore 64c. Hij werd ontworpen en in 1986 gereleased om kleiner en goedkoper te zijn dan de breadbin, en kreeg een case die meer op de Commodore 128 trok. Niet tegenstaande de C in de C64C stond voor “cost-effective”. had deze wel een aantal verbeteringen, zoals een verbeterde grafische kaart en een nieuwe geluidschip. Hij werd ook vergezeld van een nieuwe disk drive, de 1514c, die in 1986 werd gereleased.
De Commodore 64 is, samen met de Apple II en de Atari XL-computers, één van de bekendste thuiscomputers. Volgens de editie van het Guinness Book of Records uit 2001 was de C64 het meest “productieve computerapparaat ooit geproduceerd”. Gedurende de productieperiode van 1982 tot 1993 zijn er wereldwijd naar schatting ongeveer 17 tot 22 miljoen Commodore 64-computers verkocht. Deze cijfers maken de Commodore 64 een van de best verkochte thuiscomputers ooit en illustreren zijn enorme populariteit gedurende zijn levensduur.
De mijne kwam van bij een fotograaf, Photo Daniel op de markt van Ieper, vrienden van mijn ouders die ook Commodore computers verkochten. Of er toen al GEOS bij zat, de grafische interface, denk ik niet, dit had ik pas later, maar m’n eerste spel was Radar Rat Race (hoe ik die repetitieve “muziek” toen aankon, is me een raadsel), onmiddellijk gevolgd door Choplifter.
Maar hier staat hij dan in huis. Na 37 jaar, ‘full operational‘. Ik moet wel zeggen ik al een aantal diskettes ben tegen gekomen die niet meer leesbaar zijn.
Met de support van mijn vader natuurlijk.
Mijn handleiding, die ik waarschijnlijk ooit voor het eerste heb opgesteld, en de toenmalige lijst van games, die ik samen met een kameraad had verzameld, heb ik eens ingescand:
Tom Pintens
Oppenheimer
Als er twee woorden zijn die deze film van Christopher Nolan samenvat kies ik voor “beklijvende cinema”, de volle drie uur van het begin tot het einde. Dat we voor IMAX in Kinepolis Antwerpen gekozen hebben, waarvoor de productie bedoeld is, zal er ook voor iets tussen gezeten hebben.
De film is voor ons zeker het herbekijken waard gezien de verschillende tijdslijnen en personages. Hij gaat als een sneltrein en vereist de volle aandacht. Verdere uitdieping via recensies, nabesprekingen en de documentaire ‘To end all war’ op Vrt NU is ‘up next’.
Ik krijg nog steeds kippenvel als ik de trailer bekijk.
Als toemaatje kregen we de nieuwe trailer van van het tweede deel van Dune op IMAX te zien. De films zijn onder regie van Denis Villeneuve. De films zijn gebaseerd op de gelijknamige roman van auteur Frank Herbert. Ik kijk er al naar uit, maar een opfrissing van het eerste deel zal nodig zijn.
Update: 15/8/2023: We zijn de film ‘Oppenheimer’ nog eens in de Kinepolis in Gent gaan zien. Geen IMAX, maar hij verveelde geen minuut.
Spiegelreflex Wipo
Zes jaar geleden wisten we zelf amper dat we een kat in huis hadden. We vulden eten bij, hoorden gekrab achter de kast, en af en toe geklapper van het kattenluik. Wipo* hield zich maanden schuil achter de keukenkast. Ondertussen is dit helemaal achter de rug. Ze komt koddig trippelend af bij geroep, we kunnen we ze vanop de keukenstoel en in de zetel aaien, maar als je durft bewegen spurt ze weg. Ze blijft enorm op haar hoede.
Als je op bezoek komt, zul je ze gegarandeerd niet te zien krijgen. Of we moeten aan het eten zijn, dan komt ze, alleen bij een rustig bezoek, wel eens kijken. Maar hier is ze dus. Dus voor wie ze nog niet zag, we hebben wel degelijk een kat in huis.
*Wipo is kort voor ‘witte pootjes’.
Tante Griet
Mijn vriendin Griet met haar neefje Jos, het zoontje van haar broer Toon en Lise op het Kerstfeest van de familie Maes. Je leest het goed, het Kerstfeest, dit wordt met bijhorende kerst servetten en attributen in de zomer gehouden.
Collegepietjes
Ook 30 jaar geleden studeerden we af in het toenmalige Sint-Vincentiuscollege. (Wat nu het College Ieper, onderdeel van de Sint-Maartensscholen Ieper heet).
Van links naar rechts:
Bovenaan: directeur Lucien Thorrez, Wouter Knockaert, Jan Bogaert, Jan Vantoortelboom, Yves Eeckhout, Jo Demyttenaere, Bart Dewaele, (half verborgen) Frederik Erard, klastitularis Jacques Maes, Alexander Weiss, Frederique Braem, Stephen Delbeke, Jan Lacante, Dewulf Jeroen, Ewout Vandeweghe, Kurt Debaenst, Bert Masselus, wijlen studiemeester Freddy Vandecapelle (met zijn beruchte sleutels tegen het raam als de studie* moest beginnen)
Onderaan: Michaël Rosseel, Ludwig Leenknegt, Peter Deurinck, Wouter Deraedt, Bjorn Degandt, Robberecht Vanhoorebeke, Art Dewulf.
(er kunnen schrijffouten in de namen staan, mijn excuses)
*In de studiezaal met het grote opschrift bovenaan op de muur:
“Bijna alles wat je doet is onbelangrijk, maar het is belangrijk dat je het doet”
22 jaar
Dag mama,
Het is ondertussen 22 jaar dat we je moeten missen.
Jij zorgde voor mijn vader en ik, het huis de tuin. En wij, en zovele anderen zorgden voor jou als het minder ging. Maar die vrijdag in juni 2001, ik was toevallig thuis van unief en werk in Gent, verloren we je plots en onverwacht aan de keukentafel. We hebben geprobeerd, maar er was niets dat we konden doen. De rally in Ieper dat weekend verstomde en bestond niet meer. We zullen je nooit vergeten.
