Zes jaar geleden wisten we zelf amper dat we een kat in huis hadden. We vulden eten bij, hoorden gekrab achter de kast, en af en toe geklapper van het kattenluik. Wipo* hield zich maanden schuil achter de keukenkast. Ondertussen is dit helemaal achter de rug. Ze komt koddig trippelend af bij geroep, we kunnen we ze vanop de keukenstoel en in de zetel aaien, maar als je durft bewegen spurt ze weg. Ze blijft enorm op haar hoede.
Als je op bezoek komt, zul je ze gegarandeerd niet te zien krijgen. Of we moeten aan het eten zijn, dan komt ze, alleen bij een rustig bezoek, wel eens kijken. Maar hier is ze dus. Dus voor wie ze nog niet zag, we hebben wel degelijk een kat in huis.
*Wipo is kort voor ‘witte pootjes’.
