kit·ten·the·ra·pie (de; v; meervoud: kittentherapieën)
1. vorm van dierondersteunde therapie waarbij het mentale welzijn wordt bevorderd door regelmatig contact met of observatie van jonge katjes: in kittentherapie zijn; kittentherapie ondergaan

Etymologie: Samenstelling van Engels kitten (jonge kat) en Nederlands therapie.

Synoniemen: kattentherapie (algemener), dierondersteunde interventie

Voorbeeld: “Na enkele weken kittentherapie voelde zij zich merkbaar rustiger en minder angstig.”