Schitterende herfstdag (24°C, “Trezia’s nazomerke is een schoon nakomerke“) en een nieuwe eerste koersfiets.

Zélfs met een ambetant snotneusje kon ik de kans om hem in te rijden gewoon niet laten liggen. Maar waarheen, en hoever voor een allereerste rit? Eerste idee was langs de Brugse Vaart naar Aalter en terug. Geen routeplanning op voorhand en rechte stukken waar je goed op kunt doortrekken, maar: gewoon heen en terug is nu niet de meest boeiende rit.

Ik had me geregistreerd bij Strava, en had gezien dat je daar ook iets met routes kon doen. Ik had een blik geworpen op de fietscomputers, maar had besloten me voorlopig nog (goedkoop) met de strava app uit de slag te trekken. De smartphonehouder voor op de fiets kocht ik bij Decathlon, net als de rest van de outfit.

Ik keek eens bij de dames van Madame Vélo of er geen toertje was, en of ik die naar de Routebouwer van Strava kon overbrengen. En dat lukt wonderwel. Terwijl je de gewenste rit op het scherm hebt staan klik je op de moersleutel (Acties) en Route creëren en Strava zet de rit bij je eigen routes. Je kan die vervolgens aanpassen, zoals bv. de start en het einde van je rit.

• Tot de fi’zi;k schoenen binnen zijn, rij ik voorlopig met de combo gewone pedaal/klikpedaal, en dus ook nog met gewone sportschoenen.
• Als je op het pijltje in de Strava-app klikt om je rit te tracken, kun je een route kiezen. Dus koos ik de pas gekopieerde en aangepaste route. Om te voorkomen dat je scherm ondertussen dimt, of erger nog, vergrendelt, kun je dit via de Instellingen tijdens je rit voorkomen. In het begin had ik de indruk dat de kaart mee bewoog met m’n locatie, maar dit bleek verloren te gaan. Dat ik in het begin flink verkeerd ben gereden zit er misschien voor iets tussen. Dus moest ik de ganse rit op mijn schermpje swipen om mijn locatie op de blauwdruk van de route te blijven zien.
  Mijn verdere ervaringen met de app waren niet super. Het scherm dimde toch, het kaartje nam niet de juiste oriëntatie aan, en in kaartmodus heb je geen zicht op de stats (duur, afstand, snelheid…). Wil je dit wel, dan zit je voortdurend te switchen tussen kaart en stats. En gezien de staat van de boerenwegels en andere recreanten en tegenliggers moet je toch ook de baan een beetje in de gaten houden.
  Om tegelijk te zien hoe snel en waar ik rij (en moet rijden, de zg. turn-by-turn navigation) ga ik waarschijnlijk in de beurs moeten tasten. Jammer dat Strava deze via de app niet aanbiedt, ook niet in de premium versie.
  Wat ik wel tof vond waren de segmenten. Dit zijn korte stukjes van de route die Strava kent, tijdens het rijden aankondigt en vervolgens de doorlooptijd van toont. Dit moedigt aan om eens harder op die pedalen te trappen.
• Ik had vocht tekort. Eén drinkbus is echt onvoldoende voor een rit van 60 km in 24°C. Bij thuiskomst moest die vochtbalans zo snel mogelijk hersteld.
• Ik rij me met die harde tubes (nu nog) volledig vast in een kasseistrook. Het was maar een stukje van een twintigtal meter (verkeerd gereden, weeral), maar na even keihard dokkeren stond ik gewoon stil.
• Veel wind ook in de oren, met het opkomen van hoofdpijn tijdens het rijden in open veld. Stukjes papieren zakdoek voor de snotneus werden oorpropjes. De snotneus werd zoals vader me vroeger geleerd had (‘gelik de koereurs’) tijdesn het rijden zonder zakdoekjes verholpen.
• Het omhoog en omlaag schakelen van de versnellingen is een plezier. Maar het en danseuse rijden is nog niet helemaal met het volste vertrouwen.
• Het binnenrijden in Bellem is, moest ik voet aan de grond gezet hebben, echt een foto waard. Een laan met bomen, die met het bladerdek een tunnel vormt. Super sfeervol zoals vriendin G. het zeker zou noemen.
• De herfstkleuren van de bomen langs de Ringvaart mochten nog zo goed tot hun recht komen (ook hier: volgende keer foto), op een bepaald moment was het aan Zwijnaarde tijd om de snelste route naar huis te nemen. De spieren gaven het op, en de jus was uit de kuiten. Het was en bleek achteraf meer dan genoeg voor een eerste rit.