Normaal gezien loop ik steeds hetzelfde parcours. Vanuit de makelaarsstraat, over de spoorwegbrug, rechtdoor langs de sporen. Dan steek ik de spoorweg over en loop ik het Jan Yoens sportterrein voorbij. Even verderop neem ik dan het jaagpad, wat verstand op nul betekent, want dit gaat steeds rechtdoor doorheen het groen. Enkel op een drietal oversteekpunten dien ik even te vertragen. De brug over de Brugsevaart is het keerpunt. Na een professioneel ogend stretchmoment neem ik dan dezelfde weg terug.
Maar nu kwam ik aan de spoorwegbrug, zag ik dat die dwars stond, en besloot ik dan maar het water via de sluisinstallatie aan de Sassekaai te dwarsen. De Nieuwe Vaart was niet veraf, dus waagde ik het er maar op. Rechtdoor naar de Champs-Élysées ( hoe Nathalie van ‘t werk De Elyzeese Velden noemt ), tot aan het nieuwe huis. Daar nam ik de stretchpauze met het zicht op het water en de boten aan de kant. Vervolgens keerde ik terug, liep ik de Groendreef verder af, langs de oude rijkswachtkazerne met de zware deur (de foto nam ik voordien als tip voor @mdevrieze ) en koos vanaf de brug weer voor de terugweg zoals ik het gewend was. Eerder tsjokkend vanaf de spoorweg, punten op stijl en elegantie zullen we hierbij niet scoren, maar wel dik tevreden van de afstand.
