Omdat m’n vader het liedje steeds na een “Aah, The Carpenters,…” meezong, of uit zichzelf zong.
Ik kon eigenlijk niet kiezen. De studio-opname met Karen live aan de drums vond ik na wat zoeken, en hoe zij de kwetsbare zang en begeleiding op drum combineert vind ik straf. De manier waarop het vastgelegd en gebracht wordt in The Carpenters in Concert van 1971 vind ik ook echt schoon.
