Dag mama,
Het is ondertussen 22 jaar dat we je moeten missen.
Jij zorgde voor mijn vader en ik, het huis de tuin. En wij, en zovele anderen zorgden voor jou als het minder ging. Maar die vrijdag in juni 2001, ik was toevallig thuis van unief en werk in Gent, verloren we je plots en onverwacht aan de keukentafel. We hebben geprobeerd, maar er was niets dat we konden doen. De rally in Ieper dat weekend verstomde en bestond niet meer. We zullen je nooit vergeten.