Jaar: 2018

Hey Google

– “Hey Google, is de post nog open?”
– Google Home: “Het is 16u53. Bpost is nog 7 minuten open“
*bindt veters en doet spurtje*

16u59. Net op tijd.
16u59. Net op tijd.

Tovenarij, Arthur C. Clarke ’s “any sufficiently advanced technology is indistinguishable from magic” en science fiction.
Zoals in 2015, met het pakketje.

Google Home en ik – in m’n hoofd:


Star Trek TOS S0204 (1966)
(1966 is lang geleden. Ik zag de afleveringen in de jaren ’80 op zaterdagavond bij mijn grootouders op tv)

 

They Shall Not Grow Old

Peter Jackson, regisseur van The Lord of the Rings en The Hobbit films, maakte naar aanleiding van de honderdste verjaardag van de wapenstilstand een documentaire op basis van beeldmateriaal van het uitgebreide archief van het Imperial War Museum en de BBC. De vaak nooit geziene beelden werden opgeschoond, digitaal bewerkt, ingekleurd en van geluid voorzien met state of the art productietechnieken. Onlangs was Apocalyps World War I te zien op Canvas (en ook op youtube), maar dit lijkt me qua detail onovertroffen en komt wel heel erg dichtbij.
Hier zie je Peter Jackson en enkele medewerkers in gesprek met de BBC over het proces. 

Wanneer het gaat over de snelheid van de originele opnames zit er ook een beeld uit Ieper in:

De Kloosterpoort en de Sint Maartenskathedraal van Ieper op 1:54.

De film was op 11 november te zien op BBC2, wordt beperkt vertoond in de US, en hopelijk krijgen we hem hier ook op een groot, of minder groot scherm te zien. 
Meer over de film vind je bij kottke.org en open culture.

Update 17/12/18: Een stuk in de New York Times met voor & na filmpjes geeft verder toelichting over het productieproces.  De volledige 100 uur beeldmateriaal werd gerestaureerd, maar er was echter maar budget om 30 à 40 min in te kleuren. Er kwamen liplezers aan te pas om uit te maken wat er gezegd werd, en dit werd door acteurs met de juiste Britse accenten ingesproken.

JR

JR van FC Bergman. Je moet gaan kijken. Zonder twijfel.

Zo’n technisch huzarenstuk had ik nog nooit gezien. Het stuk speelt zich af op 4 etages, die langs 4 zijden kan bekeken worden. Het telt in het totaal (denk ik) 16 scènes waar ondertussen ook decorwissels gebeuren. 
Dénk ik, want als publiek zit je op één van de 4 tribunes aan elke kant, en zie je dus maar één kant met 4 scènes. Wat er zich aan de andere kanten afspeelt wordt realtime gefilmd en aan jouw kant geprojecteerd, waardoor je bij momenten het idee hebt naar een vooraf minitieus gemonteerde TV-serie te kijken. 
Wacht, ik laat ze het zelf uitleggen.
De scènes, de verplaatsingen van de acteurs, volgen elkaar zo snel op, en spelen zich ook op verschillende plaatsen tegelijk af, dat ik er (vooral het eerste deel) met open mond zat naar te kijken.
Ik zou er nog bijna de straffe acteerprestaties bij vergeten te vermelden.

Update 15/1/19: Het kan dit voorjaar nog in Parijs, maar nu ook in het najaar in Schelle of volgend jaar Brussel.