Maar waarom Michel, en geen Michaël?
Tijdens een koorkamp in Heusden in 1990 riep iemand ‘Michel‘ (ik denk A.), en plots volgde iedereen.
En ik at er ook choco, maar dan van mijn teen.
Later, in 1998, werd het in de Spelewijs speelpleinwerking Mich-L.
Via The Verge.
En vijfentachtig, als ik het jaar van The Goonies en Back to The Future op IMDB bekijk. Arcade Summer, eighties synthwave van FM-84, opgepikt via Netsensei. Op hun soundcloud geven ze het zelf de tag dreamwave.
1985, 4de leerjaar.
-“Nieuwjaar vieren is plezant, zei dikke Nand.
Hij dronk wel vijftien glazen wijn, en zong van tierla tierlalijn.”
Mochten we toen al zelf nieuwjaarsbrieven verzinnen of hoe zat dat juist?
Ik zie online dat vader thuis het dilt, de vroegere hooizolder, aan het opruimen is:
“Gezocht maar niet gevonden … maar intussen is hooizolder wel gedeeltelijk opgeruimd. En wat vonden we daarbij wel ? De brandstoftanks van het ruimtetuig waarmee Mars-L destijds in Ieper landde. Leeg … hij is nooit meer terug naar zijn planeet vertrokken.”
Toch wel. Mars-L hebben we toen terug de ruimte in gekregen. Met de hulp van Dirk Frimout dan nog wel. De rood-witte tanks behoorden eigenlijk tot de turboraket van Twix-R, die het tijdens de Space Race niet zo goed met de arme Mars-L kon vinden.
Ooit werden toneeltjes geschreven, werden ganse zolders leeg gehaald en kreeg ik plots enveloppen waar Mich-L op geschreven stond.
Op twitter werd het dan maar @michlr.
[flickr_set id=72157649964969680]
Ik dacht, ik maak eens iets dat mijn vader in de jaren tachtig eens voor mij kopieerde. Iets dat tijdens het maken van huiswerk en studeren voor m’n neus aan de muur hing.
Google image search, tekst erop zetten: geen zwarte Times New Roman zoals het was, maar vette witte Impact.
Hoe meer ik op het internet rondhang en de meest fantastische dingen zie, hoe meer hij tegenwoordig door m’n hoofd speelt.